نماز
امام صادق علیه السلام:
هرکس نماز را سبک بشمارد ، بشفاعت ما دست نخواهد یافت.
کافی(ط-الاسلامیه) ج 3 ، ص 270 ، ح 15
امام علی علیه السلام :
نماز قلعه و دژ محکمی است که نمازگزار را از حملات شیطان نگاه می دارد.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 175 ، ح 3343
پیامبراکرم صلی الله علیه و آله:
بهترین کارها در نزد خدا نماز به وقت است ، آنگاه نیکی به پدر و مادر ، آنگاه جنگ در راه خدا.
نهج الفصاحه ص 167 ، ح 70
رسول اکرم (ص) فرمودند :
کسی که نماز را سبک شمارد از من نیست و قسم به خدا او در حوض کوثر بر من وارد نخواهد شد. بحارالانوار جلد 82 صفحه 224
حضرت محمد (ص) :
اولین وظیفه دینی که در قیامت به حسابش رسیدگی میشود نماز است. اثنی عشریه صفحه 9
حضرت محمد (ص) :
دزدترین دزدها کسی است که از نمازش بدزدد ، گفتند ای پیغمبر خدا چگونه از نمازش می دزدد ؟ فرمود : رکوع و سجود آنرا تمام نکند و صحیح انجام ندهد. طرائف الحکم جلد 2 صفحه 453 نقل از مستدرک الوسائل
فاطمه زهرا(س) از پدر بزرگوارش پرسید: پدرجان! سزای مردان و زنانی که نماز خودرا سبک شمارند چیست؟
رسول خدا(ص) فرمود: ای فاطمه! هر مرد و زنی که نماز خود را سبک شمارد خداوند او را به پانزده خصلت دچار می کند. شش خصلت از این گرفتاری ها دردنیا و سه مورد در هنگام مرگ، و سه مورد آنها در قبر و سه مورد در قیامت زمانی که از قبر خارج می شود.
اما آن شش خصلت و بلایی که در دنیا دامن گیرش میشود:
1. خداوند عمرش را بی برکت می کند
2- برکت از روزی اش برمی دارد 3-سیمای صالحین را از چهره اش محو می‌کند 4- دربرابر کارهایش پاداشی به او نمی دهد 5- دعایش به آسمان بالا نمی رود و اجابت نمی شود 6- از دعای صالحان بهره مند نمی شود.
اما آن سه بلا و خصلت هایی که هنگام مرگ گرفتارش خواهدشد:
1 - خوار و ذلیل می میرد. 2- گرسنه جان می دهد 3- تشنه از دنیا خواهد رفت اگرچه آب همه نهرهای دنیا را به او بدهند ولی سیراب نشود.
اما آن سه بلایی که در قبر دامنگیرش می شود:
1- خداوند فرشته ای را بر او می گمارد که همیشه او را در قبر زجر و آزار دهد 2- قبر را بر او تنگ می کند 3- ظلمت و تاریکی قبرش را فرامی گیرد.
اما آن سه بلایی که در روز قیامت گرفتار خواهدشد: 1- خداوند فرشته ای بر او می گمارد که او را در برابر چشمان مردم به صورت، روی زمین می کشند 2- حساب او را سخت می گیرند 3- خدا به نظر لطف به او نمی نگرد و او را پاک نمی سازد و عذابی دردناک خواهد داشت (سفینه البحار، ج2، ص44)